Hayvanlar ve İnsanlar
Hayvanlar ve İnsanlar
Özlem Sarıçam
Hayvanlar ile insanlar arasında ki farklar takıldı sabah sabah kafama.
Siz hiç birbirini üç kuruş para için kandıran, dolandıran hayvan dudunuz mu? Ben duymadım. Oysaki insan bizzat milim milim projelendirip planlandırıp kandırır karşısındakini..
Siz hiç üç kuruş menfaat için bir başka hayvana hizmet eden yardakçılık yalakalık yapan bir hayvan gördünüz mü? Onlar bizde daha farkındalar rızkın Allah’dan olduğunun.. O nedenle kendi kendilerine kimseye eğilip hizmet etmeden yaşar giderler.
Peki siz hiç bir hayvanın başka türden bir hayvan üzerinde cinsel açlığını giderdiğine şahit oldunuz mu? Olamazsınız…Bizde durum vahimdir kedinen,köpeğe…tavukdan at ve eşeğe kadar insanın gözü dönmüşlüğünden nasibini almayan canlı pek azdır…
Hayvanlar cinselliği ödül,ceza, intikam ve dolandırma amaçlı kullanmazlar… Bunu da yapan biz insan oğluyuz…
Bir hayvan bir başka hayvanı durduk yerde canı istedi diye öldürmez.. Karnı acıkınca açlığını giderir stok yapmaz. Kendi türünü çok istisnai durumlar haricinde şiddet uygulamaz… Hani o belgesellerde görüp ııığğğğğğ diye dudak büktüğünüz görüntüler sadece karın doyurmak ve yaşamak için tekrarlanır.
Peki insanoğlu? Dişisini döver sırf güç gösterisi için. Kendinden küçük zayıf ve ezebileceği herkese her an dayılanıp ezmeye çalışır. Toprak için, para için, park yeri için, kadın için-erkek için..yani bitmek bilmez herşey için her an dövüşüp saldırganlaşabilir. Sorun yada problem gerekmez.
Bir hayvan bir hayvanı filistin askısına asmaz,elektrik vermez,onu çocuğu eşi ile tehdit etmez. Aç susuz hapsetmez… Bilin bakalım bunların hepsini kim yapar… Biz tabiiki…
Bir hayvan bir diğer hayvanı sırf işleri kötü gitsin diye şikayet etmez,ona tuzaklar kurmaz,sinsice plan yapmaz….dedikodu yapmaz. Bir sorunu varsa gider iki pençe atar yoluna devam eder. Arkadan arkadan iş çevirmez…
Artık bir silkelenme ve yaradılmışların en şereflisi olduğumuzu hatırlama zamanı gelmişmidir
Dönüp gerçekten bir bakalım kendimize çevremize yaşantımıza ve kimseye söylemeden birazcık dürüst olalım artık. Biz insan olma vasıflarını çok ama çokkk uzak bir diyarda unuttuk…
Ne demiş Walt Whitman …..
Hayvanlara uzun uzun bakıyorum da
ben de onlar gibi hayvanlaşıp yaşayabilirim diyorum, hepsi kendi aleminde öyle huzur içinde…
Hallerinden sızlanmazlar, kan ter dökmemekteler,
karanlıkta gözleri açık uzanmıyorlar ve ağlamıyorlar günahlarına,
tanrıya olan borçlarını konuşup midemi bulandırmıyorlar,
hepsi hoşnut, hiçbirinin mal, hırsıyla gözü dönmüş değildir,
Hiçbiri ne öbürünün ne de binlerce yıl önce yaşamış kendi türünden birinin önünde diz çökmüyor,
Hiçbiri dünyanın ne en mutsuzu, ne de en saygın değeridir.
